உள்ளம் என்பது ஆமை

அடல் அரும் துப்பின்

பூர்வகுடிக- துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பனென்று நூல்: புறநானூறு (335) கவிஞர்: மாங்குடிக் கிழார் அடல் அரும் துப்பின்….. குரவே தளவே குருந்தே முல்லையென்று இந்நான்கு அல்லது பூவும் இல்லை; கருங்கால் வரகே இருங்கதிர்த் தினையே சிறுகொடிக் கொள்ளே பொறிகிளர் அவரையொடு இந்நான்கு அல்லது உணாவும் இல்லை; துடியன் பாணன் பறையன் கடம்பனென்று இந்நான்கு அல்லது குடியும் இல்லை; ஒன்னாத் தெவ்வர் முன்னின்று விளங்கி ஒளிறுஏந்து மருப்பின் களிறுஎறிந்து வீழ்ந்தெனக் கல்லே பரவின் அல்லது நெல் உகுத்துப் பரவும் கடவுளும் இலவே!

மூகுதிப்பூமேலே காத்து

மாலை சூடும் மணநாள்Halloween வாழ்த்துக்கள்

நினைவோ பறவை..

பாவாடைத் தாவணியில்

பொற்றி பாடடி..,

நான் மலரோடு தனியாக

சிலர் சிரிப்பார் சிலர் அழுவார் - Silar sirippaar silar azhuvaar

ஜீவகான வீணை நான் - Jeeva gaana veenai naan

நான் உங்கள் வீட்டுப் பிள்ளை

காலங்களில் அவள் வசந்தம்

நடராஜன் உன் திரு நடம் கண்டு - Natarajan un thiru nadam kandu

பாட்டு பாட வா - Paattu paada vaa

உதயமே உயிரே நிலவே அழைத்தும்

அய்யாறுக்கு வேணும் இந்த - Iya yaarukku venum

எங்கிருந்தாலும் வாழ்க - Engirundhaalum vaazhga

அடி ஆத்தாடி இளமனசொன்று

எங்கு பிறப்பினும் தமிழன் தமிழனே

ஆட்டுவித்தால் யாரோருவர் ஆடாதாரே கண்ணா

சங்கேமுழங்கு

நான் காற்று வாங்கப் போனேன் ஒரு கவிதை வாங்கி வந்தேன்

புதன்கிழமை வாழ்த்துக்கள்

செவ்வாய்க்கிழமை வாழ்த்துக்கள்

திங்கள்கிழமை வாழ்த்துக்கள்

ஞாயிற்றுக்கிழமை வாழ்த்துக்கள்

சனிக்கிழமை வாழ்த்துக்கள்

வெள்ளிக்கிழமை வாழ்த்துக்கள்

வியாழக்கிழமை வாழ்த்துக்கள்

புதன்கிழமை வாழ்த்துக்கள்

அன்று வந்ததும் இதே நிலாசெவ்வாய்க்கிழமை வாழ்த்துக்கள்

கண்ணில் தோன்றும் காட்சி

வாயார முத்தம் தந்து...

நிலவே என்னிடம் நெருங்காதே

காதோடுதான் நான் பாடுவேன்

அன்புள்ள அத்தான் வணக்கம்

என் கேள்விக்கென்ன பதில்

சொக்குதே மனம்

உள்ளம் என்பது ஆமை

கடவுள் ஒரு நாள்

சித்திரம் பேசுதடி